Laten we starten met de feiten :

Iris van der Reijden, geboren in 1955 ( goed bouwjaar ) geboren en getogen in Amsterdam.Het eerste deel van mijn identiteit : Amsterdamse. Hou van Amsterdam.

Ging naar het Vossius Gymnasium , Bêta ( met slechts twee andere meisjes in de klas) Vader chirurg, moeder verpleegkundige. Grootvader directeur van een van de 2 academische ziekenhuizen in Amsterdam, grootmoeder een van de eerste vrouwelijke apothekers. Woon nu in die buurt. In het midden van het oudste deel van Amsterdam.

Ging : ‘de verpleging in’ , nadat ik drie keer uitgeloot was voor medicijnen. Verloor mijn hart aan het vak. Houd van het speciale contact met mensen die door een kwetsbare periode in hun leven gaan. Ook dat is een deel van mijn identiteit geworden.

Werd al op jonge leeftijd hoofdzuster, net 25 jaar oud. Bracht 30 jaar door in management en directie functies, in het ziekenhuis, in de gehandicaptenzorg, de ouderenzorg; leidinggevend aan verpleeghuizen, verzorgingshuizen, woonvormen en thuiszorgteams. Vanaf de 1e functie in de ouderenzorg geboeid door ( de zorg voor) mensen met dementie en hun naasten.

Na die 30 jaar besloot ik ontslag te nemen. Inmiddels was ik regiodirecteur, met zo’n 600 FTE op heel veel locaties. Ik besloot : genoeg is genoeg. Er zijn grenzen!
De mijne : mezelf niet meer herkennen in het werk dat ik deed, zover af van het primaire proces, en last hebbend van ” in het systeem gezogen te worden.” Het systeem van de organisatie dat zo een leven van zichzelf heeft, waar het op dat moment ( 2011) steeds ging over bezuinigen en bezig zijn met procedures en subsystemen om ‘ in control’ te komen en te blijven.
Ja, ik was uiteindelijk succesvol in zakelijk opzicht, en ja, ik was ook verantwoordelijk voor vernieuwing in de huisvesting voor kwetsbare mensen, maar niets leek echt duurzaam. Een volgende reorganisatie, een volgende verandering in het bestuur…

Deed een super coach opleiding bij het Tavistock Institute in Londen ( coaching for Leadership & professional development)

Vervolgens werk van perspectief veranderd, van de aanbiederskant, naar de cliëntenkant. 
Schakelde tussen uitvoerend werk ( o.a. begeleider lotgenotengroepen, coach van naasten van mensen met dementie, kroegbaas Alzheimercafé ) coachen van leidinggevenden EN bestuurlijk werk, bij Cliëntenbelang Amsterdam en de Vrijwilligers Academie Amsterdam

Op mijn 63 e in vaste dienst gekomen bij FamilySupporters Amsterdam. Mijn BIG registratie weer gehaald. Alle bestuurlijke functies opgegeven, kostte mij toch weer teveel energie. Mezelf bij FamilySupporters kunnen ontwikkelen tot een nieuw sort professional, eentje die naast mensen gaat staan, klankbord is en helpt wat overzicht te creëren in hectische tijden waar zij zich in bevinden. Specialiteit : het ondersteunen van naasten van mensen met bv dementie. Mooi werk.
Met het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd klein beetje door als ZZP-er, zowel voor FamilySupporters als voor mijn eigen zaak. En doorgaan met het Alzheimercafé en ondersteunen van de lotgenotengroepen, beiden inmiddels 10 jaar.

En altijd, altijd bezig te proberen te begrijpen waar het nu echt over gaat, ” trying to make sense of it all.” Denkend over systemen, het systeem van zelf, creativiteit, inspiratie, waarden en inspiratie.

Dat is mijn werk nu, doen, experimenteren, en ” trying to make sense.” Op pad.