Alweer twee weken thuis en eindelijk aan het verwerken van de laatste dag van de conferentie en het compleet maken van de fotoreportage. Het moet uit mijn hoofd om ruimte te maken voor andere dingen.
Op de laatste dag van de conferentie ging het veel over environment, of hoe je t ook noemt, klimaat, climatechange, leefklimaat. En dan in relatie tot vrede. De insteek hier: “Sustainable development; environmental issues in peacebuilding.” ->“Environmental peacebuilding.”
In de verschillende presentaties wordt duidelijk dat je – uiteraard – het onderwerp ook weer vanuit verschillende perspectieven kunt bekijken.
Een poging tot ordening.
- Toegang tot natuurlijke bronnen kan oorzaak zijn van conflicten/ oorlogen. (Grondstoffen, olie etc.)
- Gebrek aan toegang tot natuurlijke bronnen, of afname daarvan, kan een gezamenlijke vijand zijn van strijdende partijen. (Steeds minder water door climatechange)
- Extreme afname van toegang tot natuurlijke bronnen (water, verwoestijning) kan leiden tot (massa-emigratie) + veel grotere kwetsbaarheid voor conflicten.
- Conflicten/ oorlogen zelf geven enorme vervuiling
- Methodologie environmental peacebuilding (Eco peace; green-blue deal between countries)
- Het herstellen van het leefklimaat post war.
Over punt 1 hoeven we weinig te zeggen, daar gaat het vaak genoeg over.
Punt 2 gaf mij een nieuw perspectief, zelfs in het Midden-Oosten bestaan er initiatieven om gezamenlijk in te zetten op voorkomen van verdere achteruitgang v climatechange.
Bij punt 3 kan vermeld worden dat de kans op conflicten twee keer zo groot is waar de effecten van climatechange groot zijn.
Bij punt 4 blijft het volgende doordreunen: “If the world militaries were a country, it would have the fourth highest carbon footprint.” In andere woorden:” Wars are big pollutors.”
Punt 5 en 6, die zijn te uitgebreid om hier ‘even’ te behandelen. Op dit moment interessant om te benoemen als perspectief.
Dit deel afsluitend met een aantal sheets hieronder.
