Aan de wandel na de lotgenotengroep. Zie een intens lelijke beeldengroep op het Frederiksplein. Dichterbij en kijkend naar de bordjes die er bij staan, toch wel aardig. Kijk niet met de QR code; hekel aan.
Zonder beginnen gaat t niet. De afgelopen tijd begon ik maar steeds niet, uitstellen, ergens tegenaan hikken, afleiding zoeken, boos op mezelf, er naar van worden. Het laatste project dat ik zelfstandig deed – eigen opdracht, eigen idee, uitvoering in mijn eentje, leverde maar heel matig resultaat op. Balen.
In de tussentijd gaat het leven gewoon door en zijn er dingen die ik ‘gewoon’ doe; lotgenotengroepen leiden, gesprekken met individuele cliënt, vergaderen als toezichthouder van een stichting met een meer dan spannend project. Ook daar wat hobbels her en der. En dat alles in een veranderende wereld die helemaal gek lijkt te worden, waar beschaving en medemenselijkheid er niet meer toe doen, verworden tot begrippen van het verleden.
En dan nu – nadat ik hier een paar jaar niets geschreven heb – dan nu hier een begin.
Geen opdracht aan of voor mezelf ; de enige opdracht is mee maken, mijn ogen en oren te kost geven, opnoteren wat ik zie en er van vind, in tekst of in foto’s of beiden.
Thuis, achter de teevee, deed ik dat op twitter en nu bluesky. De zakelijke interessantigheden naar LinkedIN, de meer prive-achtige zaken op Facebook. Op reis vaak veel aan het fotograferen, en die zetten op Facebook, soms een enkel plaatje, soms een heel reisverslag. Wel gefragmenteerd zo, voor verschillende aspecten verschillende kanalen om me te uiten in de digitale wereld.
Eens kijken of ik daar wat meer samenhang in kan brengen door niet op die plekken, maar hier verslag te doen.
Daar gaan we.
Het plan is : met de trein reizen naar Istanbul. De route van de Oriënt Expres volgen; er een kleine week over doen. 3 x een overnachting, 2 x een slaaptrein. In Istanbul Internationale Rotary World Peace Conference; ” Healing in a Divided World.” * 1000 deelnemers van all over the world. Tijdens de conferentie in Hilton Hotel/ Congrescentrum. Na afloop nog 3 dagen in ander hotel in Istanbul, en dan terug vliegen. Alles al een tijd geleden geregeld. Voor t eerst niet alles zelf geregeld en geboekt, maar een reisbureau het laten doen. (niet alles kon via internet geboekt worden)
Vanochtend de start van de reis. Kijk haar 🙂
*https://www.rotary.org/en/conference–highlight-rotary-power-promote-peace
Want, meteen al niet gedaan wat ik me voorgenomen had, nl per direct aan het eind van de dag de impressies hier weergeven. Inmiddels is het maandag 17 februari en zit ik en de (nacht-) trein van Wenen naar Boekarest. Comfortabel in een 1 persoons coupé, zelfs lekker geslapen. Ha ha, géén straf!
We rijden door het landschap van Roemenië, heuvelachtig , besneeuwd.
Een terugblik
Van Amsterdam naar Wenen, verblijf in hotel Mooons.
Overstap Frankfurt Flughafen , jammer de zon schijnt niet bujiten, jammer voor het effect op de foto’s. Maar alla, daar zijn ze.
En in de trein v Frankfurt naar wenen, hupsakee de eerste passende maaltijd
Aangekomen in Wenen, 5 min lopen naar hotel Mooons; ingecheckt en slaaaapen!
Opstaan, niet te laat opstaan!
Naar buiten, globale bestemming bedacht. Van te voren lijstje musea opgesteld.
Met mijn hoofd nog een beetje bij het nieuws, het internationale èn het nationale nieuws. Ongenuanceerdheid, je moet voor of tegen zijn anders ben je laf. Pessimisme over het gebrek aan medemenselijkheid en wellevendheid. Pessimisme over het razend snelle tempo waarin de hele wereldorde lijkt te veranderen. Met Trump als opvallende botte exponent ( samen voor ons eiguh) op wereldniveau, en Wilders op nationaal niveau. Beiden aan het politieken op X, waar ze veel invloed hebben, alles komt ook in de reguliere media en wordt van alle kanten bekeken en geanalyseerd. Met het verschil dat de oranjegeschminkte de formele macht heeft en doet wat hij zegt, en de geblondeerde blaat en blaat en alleen via de Minister President zaken voor elkaar kan krijgen. En diezelfde geblondeerde valt stil is als hij echt – vanuit eigen geledingen – tegengas krijgt. En: onderweg naar een Rotary Vredesconferentie hè? Vrede is 1 van de aandachtspunten van Rotary; en tegelijkertijd een oud Rotary adagium : geen politiek binnen Rotary. T zal mij benieuwen. Healing in a Divided World… maar zonder gekheid, ben heel erg nieuwsgierig naar wat we daar gaan meemaken. Healing, verbinding, t zijn wel dingen waar ik naar snak. Af van de machteloosheid en op naar waar we wel invloed op hebben?
De straat op.
Anyway, in zo’n gemoedstoestand de straat op. Beetje opziend om tussen de toeristen terecht te komen, zit in thuis in het dagelijks leven al genoeg. Daarom aan de wandel richting 1e museum, ipv met de metro. Wat een verademing, een gewone buurt en stil op straat.
Deze straat, en aan het eind een kerk waar ik naar binnen ga. ( Vroeger ging ik alleen op vakantie kerken in, tegenwoordig ook wel in A’dam)
Het eerste wat ik zie is een beeld waar ik van veraf de indruk van bescherming krijg. ( projectie? zelf behoefte aan?) Nader bekeken mooi beeld, maar…. weinig liefdevolle interactie tussen de twee personen.
Dan, een uitnodiging om goednieuws te delen. Wat mooi.
Beetje opgekikkerd naar buiten. Mooi, ruimte voor positiviteit!
Museum Albertina Modern
Mooi gebouw, entree en ‘coffeecorner.’ twee mooie tentoonstellingen.
De 1e over de geschiedenis van de kleuren-fotografie. Mooie, beetje vertederende foto’s.
https://www.albertina.at/en/albertina-modern/exhibitions/true-colors/
De tweede, dacht vind er nix aan afgaande op de poster. Maar wat een mooie tentoonstelling, wat een commentaar op het dagelijks leven in byzondere vorm.
https://www.albertina.at/en/albertina-modern/exhibitions/erwin-wurm/
De dag afrondend met een borreltje in een ouderwets cafe restaurant. van t soort dat we in Amsterdam bijna niet meer kennen. Ja, de spreuk past!
Rondgekuierd. Tegen verwachting in aangenaam.
van Bucarest naar Sofia
Sofia en grens Turkije in de trein
20/2 De nachttrein uit Sofia zou om 06:34 uur aankomen. Dat werd 6, ZES uur later. No problem mbt de conferentie, want registratie pas vanaf 17:00 uur en welkomsreceptie vanaf 19:00 uur. Check-in in het Hilton Bomonti Hotel, kamer nog niet klaar, in de lobby Rutger gezien en even bijgepraat.
Uiteindelijk naar de kamer, joh wat een prachtige ruime comfortabele en sjieke kamer. Dat mag ook wel voor die prijs!
Welkomsreceptie; ontmoet de andere nederlandse deelnemers. Fijn. Eén ervan : actieve nederlandse gouverneur Agnes den Hartogh, die over onze ontmoeting een blogje schreef : https://agnesgouverneur.blogspot.com/2025/02/presidential-peace-conference-jullie.html Zie verder heel veel mensen met veel speldjes op, de indruk dat er eigenlijk geen ‘gewone’ leden zijn, voornamelijk Rotary functionarissen. (leden die officiële functies binnen de Rotary organisatie bekleden.)
In de lift om naar mijn bed te gaan wordt ik uitgenodigd mee te gaan naar de bar op de 34e verdieping. Hoewel bekaf doe ik t toch. Het wordt ook nog interessant en gezellig.
Met de 2 heren en dame hebben we het over het doel van de conferentie en de vraag hoe het nu, juist nu, mogelijk zou kunnen zijn de politiek er buiten te houden. ( geen politiek binnen Rotary!)We komen samen tot de conclusie dat er overal politiek is, ook binnen organisaties, dat we er mee te dealen hebben en dat het belangrijkste is geen rigide stelling te nemen, maar te kijken vanuit verschillende perspectieven. Wijs op de late avond 🙂
21/2 Na goeie nachtrust en koffie op de kamer om 09:00 naar de great ballroom voor het begin van het programma. Zo’n 1000 mensen schijnen er te zijn. De conferentie wordt geopend met dans en muziek. Ja, ik weet: open mind, maar de allereerste act een hele rij buikdanseressen ?
Begrippen uit de inleidende speeches: ‘building bridges for peacemaking’, ‘depolarisation’, ‘dismantle stereotypes’. ‘Understanding’, ‘finding solutions for complex situations’, ‘fostering and nurturing safe spaces for dialogue’, ’transformative dialogues’. ‘Changing the narrative.’
‘Conflict transformation’. ‘Every step in dialogues contributes to peacemaking.’
O, wat zou ik het graag willen geloven, dat je zo ‘complexe situaties’ ( oorlogen?) op kunt lossen.
Op menselijk niveau vast wel, net zoals we in Amsterdam zien dat projecten waar koppels van joodse en islamitische jongeren naar scholen gaan bijdraagt aan verminderen van de spanning. Maar, dan hebben we het niet over…. Stop. Open mind!
Er volgt een indrukwekkende speech van Elizabeth Spehar, assistant secretarygeneral for peacebuilding support, van de Unites Nations departement of Political and Peacebuilding Affairs. Helaas de tekst niet kunnen krijgen achteraf. Kernboodschap: “We need a strong and collective response of trust, solidarity, and respect for our legal borders.” “Leadership is necessary on all levels, and from citizens, and from states/ governements. Multiple responses, political and within societies.”
Via deze link een interview met haar waarin ze haar gedachtengoed uiteen zet.
Na de koffiebreak naar een 1e breakout sessie. Mooie uitdagende titel : Positive Peace in the Middle East: Community Solutions to Systems Change.
Helaas, is mijn eerste reactie, gaat het niet over het Midden-Oosten conflict. Maar dan gaat het over het belangrijkste wat ik geleerd heb deze conferentie. Een benadering en conceptueel framework dat heet : Positive Peace. Ontworpen, uitgewerkt, getest, gemeten door het Institute for Economics and Peace. ( IEP) Hier zit de samenhang die ik zocht helemaal in. Eigenlijk heel simpel, als je wel eens gehoord hebt van Positieve Gezondheid. Nee, gezondheid is niet de afwezigheid van ziekte, maar een toestand waarin je je aan kunt passen en die door veel verschillende factoren beïnvloed wordt.
Zo is het ook bij Positive Peace.
De gebieden die beïnvloeden worden de pillars genoemd, de acht pillars. Werken aan maar 1 van dwe acht geeft geen durend resultaat, ze zijn onderling afhankelijk en beïnvloeden elkaar ook.
Hier een plaatje van de 8 pillars.
Wat een mooi framework. Het IEP ontwierp ook een set van indicatoren waarmee een Global Peace Index tot stand is gekomen, die nu dan ook gebruikt wordt. https://en.wikipedia.org/wiki/Global_Peace_Index
Eerlijk gezegd, deze benadering geeft hoop. Nu snap ik ook waar de mensen in de Rotary Peace Centres in opgeleid worden. En : iedere Rotarian kan een gratis scholing doen in dit gedachtengoed, te vinden via deze link : https://www.positivepeace.academy/rotary
Na deze bijeenkomst hebben we lunch, ik ga even naar mijn kamer en op bed liggen en word ( tot mijn verbazing) pas laat in de middag weer wakker. Middagdeel van de conferentie gemist!
Alweer twee weken thuis en eindelijk aan het verwerken van de laatste dag van de conferentie en het compleet maken van de fotoreportage. Het moet uit mijn hoofd om ruimte te maken voor andere dingen.
Op de laatste dag van de conferentie ging het veel over environment, of hoe je t ook noemt, klimaat, climatechange, leefklimaat. En dan in relatie tot vrede. De insteek hier: “Sustainable development; environmental issues in peacebuilding.” ->“Environmental peacebuilding.”
In de verschillende presentaties wordt duidelijk dat je – uiteraard – het onderwerp ook weer vanuit verschillende perspectieven kunt bekijken.
Een poging tot ordening.
Over punt 1 hoeven we weinig te zeggen, daar gaat het vaak genoeg over.
Punt 2 gaf mij een nieuw perspectief, zelfs in het Midden-Oosten bestaan er initiatieven om gezamenlijk in te zetten op voorkomen van verdere achteruitgang v climatechange.
Bij punt 3 kan vermeld worden dat de kans op conflicten twee keer zo groot is waar de effecten van climatechange groot zijn.
Bij punt 4 blijft het volgende doordreunen: “If the world militaries were a country, it would have the fourth highest carbon footprint.” In andere woorden:” Wars are big pollutors.”
Punt 5 en 6, die zijn te uitgebreid om hier ‘even’ te behandelen. Op dit moment interessant om te benoemen als perspectief.
Dit deel afsluitend met een aantal sheets hieronder.
Met je goeie gedrag
Daar zit je dan met je goeie gedrag en (kennelijk) niet realistische voornemens.
Gegaan van Wenen met de nachttrein naar Bucarest (heeeel veel sneeuw), van Bucarest naar Sofia (beetje sneeuw), en van Sofia met de nachttrein naar Istanbul. (sneeuw) Onderweg aardige mensen ontmoet, rijdend door prachtige sneeuwlandschappen.
Foto’s met toelichting volgen.( wie weet lukt t :))
Erover nadenkend en er naar gevraagd: ” Voor mij gaat het reizen per trein niet over het bereiken van de bestemming alleen, maar ook over het genieten van de reis zelf. In slow motion soms, bv in de trein van Bukarest naar Sofia ( +/- 480 km) in 10 uur.
Met tussenstops, hotel-overnachtingen, wandelingen, museumbezoek en ontmoetingen, waar je langzaam de verandering in cultuur ervaart en mee-beweegt. Alleen dat al geeft dat je meer openstaat voor verschillende perspectieven. Open mind voor de Peace Conference als mooie bestemming.”
Rotary World Peace Conference; Healing in a divided world
In Istanbul zelfs nu de Rotary International Peace Conference achter de rug.
2 dagen in Hilton Bomonti Conference Center, daar ook overnacht. Wat een luxe, zelfs vanwege te moe eten besteld op de kamer, roomservice. Indrukwekkende conferentie, ook interessante ontmoetingen, maar vooral veel geleerd over opvattingen over vrede en allerlei interessante verbanden. Hier voorbeeld van interessante ontmoeting: https://agnesgouverneur.blogspot.com/ en hier een heel korte samenvatting van de conferentie: https://www.rotary.nl/nieuws/nieuws/vrede/
Groter deel dan verwacht over de relatie oorlog, klimaatverandering, vrede en ‘healing’.
Pay off voor mij persoonlijk: “Pessimism is a luxury we simply can not afford”
Nog 3 dagen Istanbul
Nu in het laatste hotel, hartje Istanbul, geloof toeristisch centrum. Geloof, want na aankomt gister nog niet eens naar buiten geweest. Sneeuw en moe. Alle indrukken razen door mijn hoofd. Ter afleiding spannende serie Zero Day . Over oorlog gesproken…
Vandaag op pad. Wordt vervolgd.
Van het Hilton naar kleiner, eenvoudiger hotel in toeristische wijk. (bij de Galatatoren) Nix mis mee.
Wandelen in de buurt, zoals altijd in een grote stad. Mmmm.
Thuis gekomen en nog niet helemaal geland.
Het denkhoofd en de geest/ziel allebei nog hard aan het werk. Verwerken van alles wat ik meegemaakt heb en wat ik er van vind.
Wat raakte.
-> De heerlijke ervaring van het reizen.
-> De ervaring van de conferentie.
Ik denk overall: het verschil van wat ik verwachtte en wat er gebeurde: zowaar gevoed door een enorme hoeveelheid kennis, onderzoek, feiten en actie die daarop aansluit. Quite impressive. Wat nou meningen en polarisatie, neen feiten. Feiten, contacten, multiperspectiviteit.
-> Het model van positieve vrede daar op gebaseerd is, er uitdrukking aan geeft, waarmee zaken gekwantificeerd worden en beïnvloedbaar zijn.( gaan worden?) Heb me opgegeven voor de gratis E Learning van https://www.positivepeace.academy/rotary
-> Het vinden van herkenning en erkenning voor beelden/ analyses die al tijden door mijn hoofd spookten. bv dit:
Deze analyse verbinden met positieve vrede geeft een mooi compleet werkbaar en handig framework.
Thuis, over crisis gesproken
Zag op de televisie een terugblik op corona tijd. Gommers en Girbers geïnterviewd. Vond die Gommers vanaf het begin verschrikkelijk, zo vanuit maar 1 perspectief, nl dat van het ziekenhuis en dan met name de IC’s als centrum van de wereld. Weet je nog? ‘Laten we alle zieken t.g.v. COVID verplaatsen naar de verpleeghuizen’ Echt gebeurd. Ik heb me wat zitten schreeuwen tegen de televisie. Zijn ze nou helemaal gek geworden? Waarom deze besluiten? Ga er toch maar vanuit dat ze het verstandigste doen naar omstandigheden. En vervolgens weer schreeuwen: Nee, ga alstjeblieft nu niet polderen, polderen past niet bij crisis! Wel besluiten en die besluiten uitleggen. Ooit les gehad in crisisbeheersing en/of crisiscommunicatie, stelletje….?
Awel, die zelfde Gommers vertelde nu over wat anders had gemoeten het volgende.
( parafrase) We hebben toen in het OMT heet intensieve en heftige discussies gehad. Het waren gesloten bijeenkomsten.Achteraf kan je constateren dat we alleen de besluiten naar buiten brachten. De afwegingen op basis waarvan we besluiten namen kwamen niet naar buiten.Dat hadden we wel moeten doen. Reken daarbij de rolverwarring die ontstond tussen regering e OMT, wie was nu waar verantwoordelijk voor? Nee, er is nog niet over geëvalueerd, hoe we dat eigenlijk gedaan hebben en wat beter kan . Heel nuttige info.
Girbes vertelde dat zijn zorg vooral was de medewerkers te willen beschermen en er niet de middelen voor hebben.
Het past me allemaal, past in mijn streven naar ’trying to make sense.’
zie hier :
